Selected Erfanic Poems

هست احوالم خلاف همدگر هر یکی با هم مخالف در اثر چون که هر دم رای خود را می زنم با دگر کس سازگاری چون کنم موج لشکرهای احوالم ببین هر یکی با دیگری در جنگ و کین می نگر در خود چنین جنگ گران پس چه مشغولی به جنگ دیگران

به نزد آن که جانش در تجلی است همه عالم کتاب حق تعالی است

عمر زاهد به سرآمد به تمنای بهشت نشد آگاه که در ترک تمناست بهشت

حکمت حق در قضا و در قدر کرد ما را عاشقان همدگر

آن کس که تو را شناخت ، جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند دیوانه کنی ، هر دو جهانش بخشی دیوانه ی تو ، هر دو جهان را چه کند

مقامی نیست که صرفا با انجام کارهای نیک به آن برسیم . این مقام با ادراکاتی بدست می آید که منجر به صلح با خدا ، صلح با هستی ، صلح با خود و صلح با دیگران می شود

اگر یک ذره را بر گیری از جای خلل یابد همه عالم سراپای

من از کجا ، پند از کجا ، باده بگردان ساقیا آن جام جان افزای را بر ریز بر جان ساقیا

یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد من از دران و درد و وصل و هجران پسندم آنچه را جانان پسندد

گر در دل تو گُل گذرد ، گل باشی ور بلبل بی قرار، بلبل باشی تو جزئی و حق کل است ، اگر روزی چند اندیشه کل پیشه کنی کل باشی

تا در طلب گوهر کانی ، کانی تا در هوس لقمه نانی ، نانی این نکته رمز اگر بدانی ، دانی هر چیز که در جستن آنی ، آنی